Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Duo Reges: constructio interrete. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. At hoc in eo M. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Praeteritis, inquit, gaudeo. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Nos vero, inquit ille; Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Poterat autem inpune; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Si enim ad populum me vocas, eum. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Deinde dolorem quem maximum?